Wojciech Jan pseud. Maciej Broński, M. Broński, Piotr Meynert Skalmowski , 19332008 (wiek 75 lat)

Wojciech Jan Skalmowski
Imię i nazwisko
Wojciech Jan /Skalmowski/
Imiona
Wojciech Jan
Przezwisko
pseud. Maciej Broński, M. Broński, Piotr Meynert
Nazwisko
Skalmowski
Urodziny
Śmierć matki
Pogrzeb matki
Adres: Cmentarz komunalny Junikowo
Śmierć ojca
Pogrzeb ojca
Adres: Cmantarz komunalny Junikowo
Śmierć
Opisy źródeł
Tekst:

Wojciech Skalmowski
Wojciech Jan Skalmowski (pseud. Maciej Broński, M. Broński, Piotr Meynert; ur. 24 czerwca 1933 r. w Poznaniu, zm. 18 lipca 2008 r. w Brukseli), polski orientalista, literaturoznawca, eseista, pisarz, publicysta, krytyk literacki.
Syn lekarzy: Tadeusza Jana Skalmowskiego (1901-1978) i Heleny z d. Bieszek (1894-1976). Podczas II wojny światowej przebywał z rodziną w Sędziszowie k. Jędrzejowa. Po wojnie uczęszczał do gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1951 do 1956 r. studiował orientalistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Był następnie stypendystą Uniwersytetu Humboldta w Berlinie, gdzie w 1960 r. uzyskał stopień doktora. Kilka lat później zrobił też doktorat na UJ. Od 1960 r. pracował w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego UJ. W latach 50. i 60. publikował na łamach czasopism naukowych: "Folia Orientalia" i "Przeglądu Orientalistycznego" a także recenzje książek na łamach "Tygodnika Powszechnego" (pod pseud. "Piotr Meynert"). W 1968 r. wyjechał na stypendium naukowe do Iranu, po wydarzeniach Marca 1968 zdecydował się pozostać na emigracji. Zamieszkał na stale w Belgii, gdzie był m.in. profesorem Katolickiego Uniwersytetu w Lowanium (m.in. współtwórcą sekcji iranistyki oraz wykładowcą historii i kultury polskiej na slawistyce; od 1975 do 1998 r. profesor zwyczajny w Departamencie Studiów Orientalistycznych i Slawistycznych). W roku akademickim 1969 / 1970 był wykładowcą iranistyki Uniwersytetu Harvarda (USA). Od 1968 do 2000 r. publikował liczne recenzje książek, tłumaczenia literackie i eseje na łamach paryskiej "Kultury" (pod pseud. "Piotr Meynert", "M. Broński" i "Maciej Broński"; jego tekst w ostatnim wydanym numerze "Kultury" z października 2000 r. dotyczył książki Sławomira Mrożka pt. Dziennik powrotu). W jego twórczości publicystycznej znajdują się teksty poświęcone m.in. Cyprianowi Kamilowi Norwidowi, Jarosławowi Iwaszkiewiczowi, Karolowi Irzykowskiemu, Sławomirowi Mrożkowi, Teodorowi Parnickiemu, Leszkowi Kołakowskiemu, Piotrowi Guzemu, Adamowi Zagajewskiemu, Kazimierzowi Brandysowi, Stefanowi Kisielewskiemu, Raymondowi Aronowi, Władimirowi Nabokovowi, Nadieżdzie Mandelsztam, V.S. Naipaulowi, George’owi Orwellowi, Rogerowi Garaudy’emu i in. Od 1972 do 1984 r. w belgijskim dzienniku "Der Standaard", w cyklu "Standard der Letteren" opublikował ponad sto recenzji w języku niderlandzkim i flamandzkim. Tłumaczył literaturę polską (m.in. fragmenty twórczości Witolda Gombrowicza na język francuski, publikowane w 1967 r. na łamach "La Quinzaine Littéraire"). W latach 80. jego teksty były publikowane w II obiegu wydawniczym w Polsce, w licznych przedrukach w prasie i wydawnictwach podziemnych (m.in. w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWA, pismach "Promieniści", "Antyk", "Przegląd Poznański", "Kultura Niezależna". W tym czasie publikował ponadto w "Le Monde Diplomatique", "Pulsie" (Londyn) i "Tygodniku Powszechnym". Po 1989 r. ogłaszał artykuły w pismach literackich: "Teksty Drugie", "Arkusz" i krakowskim miesięczniku "Znak". W 1998 r. przeszedł na emeryturę. W 2007 r. w Krakowie ukazał się zbiór jego korespondencji ze Sławomirem Mrożkiem z lat 1970-2003.
Był autorem około 70 publikacji naukowych o językach irańskich, literaturze perskiej i polskiej oraz ogólnej lingwistyce.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1977), nagroda paryskiej "Kultury" (1977), nagroda paryskiej "Kultury" im. Zygmunta Hertza (1989), Nagroda Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1998), Krzyż Oficerski Orderu Leopolda II (Belgia), Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej (2004). Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Poznaniu (1990-2008).
Mieszkał w Brukseli. Żonaty (od 1970 r.) z Barbarą z d. Broel Plater. Pod koniec życia chorował.

Rodzice
ojciec
19011978
Urodziny: 8 marca 1901Dąbrowa Górnicza, Śląskie, Polska
Śmierć: 1978
matka
Ślub Ślub1932
18 miesięcy
probant
Wojciech Jan Skalmowski
19332008
Urodziny: 23 czerwca 1933Poznań, Wielkopolskie, Polska
Śmierć: 18 lipca 2008Bruksela, Région Bruxelles-Capitale, Belgia
Rodzina z Prywatne
probant
Wojciech Jan Skalmowski
19332008
Urodziny: 23 czerwca 1933Poznań, Wielkopolskie, Polska
Śmierć: 18 lipca 2008Bruksela, Région Bruxelles-Capitale, Belgia
żona
Prywatne
Obiekt multimedialny
Wojciech Jan Skalmowski
Wojciech Jan Skalmowski